លៃបឺនីស ហ្គូតហ្វ្រីតវិលហែម (Leibniz Gottfried Wilhelm, 1646-1716)
លៃបឺនីស ហ្គូតហ្វ្រីតវិលហែម ជាអ្នកគណិតសាស្ត្រ និងទស្សនវិទូដ៏មហិមា ។ លោកជាជនជាតិអាល្លឺម៉ង់ កើតចេញពីត្រកូលបញ្ញវន្តអ្នកក្រ ។ តាំងពីនៅតូចម្ល៉េះ លៃបឺនីស
បានទទួលការបំប៉នយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពីឪពុក
ចំពោះទេពកោសល្យធម្មជាតិរបស់ខ្លួន ។ ម្ដាយរបស់លៃបឺនីស
ជាស្ត្រីមួយរូបដ៏ឈ្លាសវៃ ចេះច្រើនភាសា ។
នោះជាចំណែកមួយដែលជះឥន្ធិពលយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដល់ទេពកោសល្យ
និងចរិយាសម្បត្តិរបស់អ្នកប្រាជ្ញយើងដែរ ។
តាំងពីវ័យ១២ឆ្នាំមកម្ល៉េះ លៃបឺនីសបានរៀនដោយខ្លួនឯង ហើយយល់យ៉ាងជ្រៅជ្រះបណ្ដាវណ្ណកម្មបុរាណ ។
ពេលនោះលៃបឺនីសក៏ចាប់ផ្ដើមនឹងប៉ុនប៉ងប្រាថ្នារុករកនូវអាថ៌
កំបាំងទាំងឡាយក្នុងធម្មជាតិ ។ អាយុបាន១៤ឆ្នាំ កុមារលៃបឺនីសត្រូវបានទទួលឲ្យចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យឡិបសិច ។
ក្នុងពេលសិក្សានេះ លៃបឺនីសបានបង្ហាញឲ្យឃើញនូវបញ្ញាដ៏ឆ្នើម
ហើយចាប់ផ្ដើមធ្វើការស្រាវជ្រាវបង្កើតនូវស្នាដៃគណិតសាស្ត្រនានា ។
ពលិកម្មដ៏សំខាន់បំផុតរបស់លៃបឺនីសគឺស្ថិតក្នុងវិស័យផលគុណ និងផលចែក ។ លៃបឺនីស និង ញូវតុន ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាអ្នកបង្កើតនូវក្បួននិពន្ធផលគុណ ។ ទន្ទឹមនោះ លោកជាទស្សនវិទូមួយដ៏ល្បីល្បាញ ។
ដំណើរផ្សងព្រេងក្នុងបណ្ដា… ទូសៀវភៅ
ថ្ងៃមួយ លោកហ្វ្រីឌ្រីត លៃបឺនីស ដែលជាឪពុកបានប្រទះឃើញកូនប្រុសរបស់លោកដែលទើបមានអាយុ១០ឆ្នាំ លួចចូលក្នុងបណ្ណាល័យនៅពេលដែលលោកមិននៅ ។ លោករឹតតែស្រឡាំងកាំងខ្លាំងថែមទៀត ពេលដែលឃើញសៀវភៅដែលកូនលោកអាន «មិនមែនរឿងព្រេងអ៊ីតាលី» ឬ «មួយពាន់មួយយប់» ឡើយ តែបែរជាសៀវភៅវណ្ណកម្មរបស់ប្លាតុង អារីស្តូត និងស៊ីសេរ៉ូន ទៅវិញ ។
«ព្រះអើយ ! ធ្វើម្ដេចកូនឯងយល់បាននូវបញ្ហាដ៏ខ្លាំងកំពូលដែលនិយាយនៅក្នុងសៀវភៅទាំងនោះ ?» ។
កុមារហាក់ភ្ញាក់ខ្លួនពីដំណេក ក៏ងើបមុខឡើង «ខ្លាំង ពូកែឬ ? ទេមិនមែនទេពុក ផ្ទុយមកវិញ… កូននឹកថា កូនកំពុងធ្វើដំណើរផ្សងព្រេងក្នុងព្រៃដែលពេញទៅដោយបុប្ផាក្រអូប
និងវាលស្មៅស្អាតចម្លែក…» ។
ឪពុកកុមារកាន់តែភាន់ភាំង ។ លោកបានរៀបរាប់រឿងនោះប្រាប់ភរិយា «ម៉ែវាអ្ហ៎ា ! កូនយើងនឹងធ្វើបាននូវរឿងដ៏អស្ចារ្យមិនខានឡើយ» ។
